E’ bòndé l’è duvùd, cmè augurie, cmè salut, ènca la bònazurnèda, la vèin listès ušèda. Tinimòd un còsta gnint, un salut fàt d’istint, tènt gradid da chi che sia, ch’l’ariva o e’ va via. Us va avènti in sta manìra, fin ch’us va sla bònaséra, vèrs al sé de dòpmèzdé, quand e’ sòl l’è calè. Tènt per